فرانک عراقی
کارشناس ارشد روزنامه نگاری
تابستان 99
چندین
ماه است که ویروس عجیبی مردم دنیا را درگیر بیماری مسری کرده است.
اگر یک‌سال پیش کسی این فاجعه را پیش‌بینی می‌کرد، کمتر کسی آن را باور
می‌کرد و به آن اهمیت می‌داد.
اما میهمان ناخوانده‌ای که در کمال ناباوری مردم و مسئولان، کل دنیا را
درگیر کرده، گویا به این زودی‌ها قصد رفتن ندارد.
اوایل متخصصان معتقد بودند با فرا رسیدن گرما این ویروس از بین می‌رود زیرا
تحمل گرما را ندارد اما این پیش‌بینی نیز درست از آب درنیامد و اکنون
کارشناسان ادعا می‌کنند که ویروس کووید ۱۹همه‌ی فصل‌ها را دوست دارد و از
گرما و سرما هراسی ندارد.
به‌راستی چه باید کرد؟ این ویروس مزاحم باعث شده بسیاری از برنامه‌های
زندگی درست پیش نرود و حتی نمی‌توان به درستی برنامه‌ریزی کرد.
مدارس و دانشگاه‌ها که تعطیل ماندند و به یاری فضای مجازی توانستند
امتحانات را برگزار کرده و سال تحصیلی را به اتمام رسانند. مراکز تفریحی و
مذهبی نیز یک خط درمیان به کار خود ادامه دادند. بسیاری از مشاغل بیکار
شدند و وضعیت اقتصادی بسیاری از اقشار مردم دچار بحران شد. در کشورهای
مختلف راه‌هایی برای جلوگیری و کنترل این بحران مطرح شد که به طور موقت
امکان‌پذیر بود. اما از آنجایی که هیچ معلوم نیست این مشکل تا به کی ادامه
خواهد داشت راه-حل‌ها نیز همگی موقت هستند.
با این حال این دوران چیزهای زیادی نیز به ما می‌آموزد. این‌که معلوم نیست
فردا چه خواهد شد و چه کار باید کرد حتما از ما انسان دیگری خواهد ساخت.
باید نوع زندگی کردن خود و حتی خودمان را نیز تغییر دهیم. باید موجودیت این
ویروس را بپذیریم و بتوانیم با حضورش به زندگی ادامه دهیم. بسیاری از مشاغل
دیگر کارآیی نخواهند داشت. دنیای غیر حقیقی حرف اول را خواهد زد. استفاده‌ی
مداوم از فضای آنلاین اینترنتی جزو لاینفک زندگی شده است. شارژ کردن
تلفن‌های همراه آن هم بارها و بارها در طول روز خود گواه این مدعاست. کم‌کم
انسان‌های اجتماعی دیروز به موجودات خلوت‌نشینی تبدیل شده‌اند که همه‌ی
احتیاجاتشان را از دنیای مجازی فراهم می‌کنند.
اما در این میان کرونا بر محیط زیست تبعات مثبتی هم داشته است. بهبود وضعیت
محیط زیست و کاهش آلودگی هوا از نتایج کم شدن فعالیت‌های اقتصادی است که به
نوعی فرصت مجددی به احیای محیط زیست داده است. بسیاری از حیوانات دوباره به
محل زندگی خود بازگشته‌اند و آزادانه در محیط جولان می‌دهند.
این روزها در وسایل ارتباط جمعی از عبارتی به نام دوران پسا کرونا زیاد
استفاده می‌شود، و این‌که در این دوران چگونه باید رفتار کرد و نحوه‌ی
زندگی چگونه باید باشد تا سلامت روان و جسم ما برقرار شود. اگر این دوران
همه‌گیری در همه‌ی زمینه‌ها به درستی مدیریت نشود، بحران گسترده‌تر خواهد
شد. اگر از خودمان شروع کنیم و بتوانیم در زندگی شخصی آن را به درستی
مدیریت کنیم، توانمندی‌های فردی را افزایش داده، اخلاق‌های خوب را جایگزین
کرده و با دیگران مهربان‌تر باشیم، عادات خوب خود را تقویت کرده و از کمک
به دیگران لذت ببریم، می‌توانیم امیدوار باشیم در آینده و پس از پشت سر
گذاشتن این روزهای سخت، آدم‌های بهتری خواهیم شد و نوعدوستی، ساده زیستی،
همدردی و کمک به دیگران تبدیل به ارزش‌های نیک اجتماعی خواهد شد.
