آذر 88

انسان‌هایی که تحت ستم قرار می‌گیرند بنا به جوهره‌ی خود پاسخ‌های متفاوتی بروز می‌دهند. برخی با سوءاستفاده از مظلومیت به ظالم تبدیل می‌شوند و می‌پندارند از آن جا که زمانی حقشان پایمال شده می‌توانند حق دیگران را نادیده بگیرند. اما گروهی که به بینش توحیدی ایمان دارند به مقابله با ریشه‌های ظلم می‌پردازند و برای پیشگیری از تکرار چرخه‌ی معیوب ظالم و مظلوم کمر به حمایت از مظلوم و ریشه‌کنی ظلم می‌بندند. هدی اپشتاین از آزاد زنانی است که برای از بین بردن ظلم در جهان مبارزه می‌کند. وی در سال 1924 در آلمان دیده به جهان گشود. اجداد او صدها سال پیش به دنبال فشار دادگاه تفتیش عقاید از اسپانیا به آلمان کوچ کرده‌بودند. هنگامی که ناسیونال سوسیالیسم در آلمان به قدرت رسید، هدی تنها فرزند خانواده، فقط هشت سال داشت. او می‌گوید کودکی‌اش پر از خاطرات تلخی است که حاکمیت هیتلر برای غیرآریایی‌های آلمان به ارمغان آورد. تلاش‌های والدین او برای مهاجرت از آلمان شکست خورد اما آنان با سعی فراوان توانستند هدی را در چهارده سالگی به انگلستان روانه کنند. هدی دیگر هیچ‌گاه پدر و مادرش را ندید چرا که آنان در سال 1940 به اردوگاه کار اجباری در فرانسه‌ی ویشی منتقل شدند و از آن پس تنها مونس تنهایی او نامه‌ای از مادرش با عنوان «خداحافظی آخر» است. او پس ازجنگ جهانی دوم برای یافتن خانواده‌ی خود به آلمان بازگشت اما این تلاش هیچ‌گاه رنگ موفقیت به خود ندید و او هیچ اثری از آنان نیافت.
اپشتاین سپس با مهاجرت به آمریکا به فعالیت در زمینه‌ی حقوق بشر پرداخت. توجه ویژه‌ی او به حقوق انسانی زنان و رنگین‌پوستان و مردم تحت ستم جهان به ویژه گواتمالا، کامبوج و نیکاراگوئه از اولین فعالیت‌های بشردوستانه‌ی او بود. پس از کشتار وحشیانه‌ی صبرا و شتیلا در لبنان وی به مخالفت با رفتارهای غیرانسانی ارتش اشغال‌گر اسرائیل پرداخت و در مخالفت با ساختن دیوار حائل و تخریب منازل و باغ‌های فلسطینیان نقش فعالی داشت. او از سال 2003 تاکنون بارها با دیگر اعضای جنبش غزه‌ی آزاد به نوار غزه مسافرت کرده است. اگر چه که این مسافرت‌ها همواره با محدودیت‌هایی از سوی دولت آمریکا و مصر همراه بوده، از جمله در آخرین سفر آن‌ها دولت مصر فقط به صد تن از هزار معترض اجازه‌ی ورود به غزه را داد. او درپاسخ به این سؤال که از چه زمانی به مسئله‌ی فلسطین علاقه‌مند شده، می‌گوید: پس از کشتار اردوگاه‌های صبرا و شتیلای لبنان در سال 1982، سؤالات اساسی در ذهن وی ایجاد شده و با بررسی دقیق‌تر متوجه ماهیت صلح‌ستیز و غیرانسانی رفتارهای دولت و ارتش اسرائیل شده است. وی می‌گوید: پس از سال 2003 تاکنون پنج بار از نوار غزه بازدید کرده‌است و در این مدت دوبار نیز مورد حمله‌ی افراطیون صهیونیست قرار گرفته‌است. او در پاسخ به این سؤال که واکنش مردم و دولت‌ها در مورد دفاع شما از مردم فلسطین چیست، می‌گوید: «من کاملاً به هویت یهودی خود پایبندم اما رفتارهای ضدانسانی و اشغالگرانه را از سوی هیچ‌کس نمی‌توانم بپذیرم.» او می‌گوید که مخالفت وی و بقیه‌ی آزاداندیشان جهان با رفتارهای اشغالگرانه‌ و ضدانسانی، ماهیتی کاملاً متفاوت با آنتی‌سمیتیزم دارد. سال 2006 وی در تظاهراتی در رام‌الله شرکت کرد و به‌دنبال انفجار یک بمب صوتی از سوی ارتش اسرائیل، مقدار زیادی از شنوایی خود را ازدست داد. به خاطر حمایت او از مردم فلسطین در برخی از فرودگاه‌های جهان نام او در لیست تروریست‌ها ثبت شده است. وی با لبخند تلخی دراین‌باره می‌گوید که «یک زن 80 ساله‌ی طرفدار حقوق بشر نمی‌تواند یک بمب متحرک باشد!» وی تخریب خانه‌های مردم و اشغال‌گری غیرقانونی را از جمله مشکلات اساسی مردم فلسطین می‌داند و اعتقاد دارد که دولت آمریکا باید سریعاً به حمایت خود از اشغال‌گران خاتمه دهد. اگر چه وی نسبت به برقراری صلح در آینده‌ی نزدیک خوش‌بین نیست.







































 





	استفاده از مطالب اين سايت تنها با ذكر منبع (بصورت لینک مستقیم) بلامانع است. .Using the materials of this site with mentioning the reference is free این صفحه بطور هوشمند خود را با نمایشگرهای موبایل و تبلت نیز منطبق می‌کند لطفا در صورت اشکال، به مسئولین فنی ما اطلاع دهید