|
| |||||||||||||||||
|
|
مهر
83 به دعوت گروه انديشه روزنامه همشهري، روز 27 مهرماه ميزگردي درباره روزه در اديان در محل دفتر اين روزنامه برگزار شد. كشيش دكتر نوريك راتوسي، موبد دكتر اردشير خورشيديان، حجتالاسلام دكتر محسن الويري (مدير گروه تاريخ و فرهنگ دانشگاه امام صادق) و مهندس آرش آبائي ميهمانان اين ميزگرد بودند. در آغاز جلسه، فلسفه عبادت در اديان مورد بحث قرار گرفت و در ادامه به موضوع اصلي يعني روزه و جزئيات و اهداف آن ميان پيروان اديان توحيدي پرداخته شد و پايان بخش آن، بررسي آسيب شناسي عبادت و روزه در جهان معاصر و به ويژه در ميان نسل جوان بود. آبائي در بررسي آسيب شناسي اظهار داشت: تفاوت بنياديني كه نسل امروز با نسل گذشته دارد، اين است كه فضاي ديني حاكم بر نسل گذشته، بيشتر فضاي پاداش و مجازات بوده است، يعني همانطور كه در زندگي اجتماعي، كاركردها، كنشها و واكنشها براساس مجازات، يا حكم و نتيجه حكم بوده، در اديان نيز اين فضا رشد پيدا كرده است. هر چند پيامبران همواره سعي ميكردهاند معارف دين را به طور اساسي در دل مردم بنشانند و بزرگان ديني هم ميدانستند كه پشت هر حكمي، چه فلسفهاي نهفته است، با اين حال به اقتضاي موقعيت گذشته، احكام ديني بيشتر با گفتمان پاداش و جزا وارد اذهان مردم ميشد. در جهان امروز، هر چه پيش ميرويم، اين گفتمان كاركرد خود را از دست ميدهد. در فضاي امروز، گفتمان اقناع بيشتر غلبه دارد، يعني شخص اگر از لحاظ فكري اقناع نشود، و براي پرسشهايي نظير اين كه چرا اين كار را انجام ميدهد و انجام فلان عمل چه حاصل دروني يا برونياي دارد، پاسخ مناسبي پيدا نكند، نظام پاداش و جزا نميتواند تاثير عمدهاي بر او بگذارد. بنابراين، وظيفه بزرگان و متوليان دين است كه جداي از بايدها و نبايدها، چراييها و نتايج را نيز بيان كنند.
|
|
|
