نشریه پرواز -
تیر 1391-
شماره30
شالت را كه جا به جا مي كني
عطرت راكه مي پراكني
پراكنده اي
به هزاران تكه
در وسعت وجود بي مرزت
مرا هم
پلك هايم كه بسته مي شوند
خيس
خسته
خواب زده
تصوير تو
چه ساده و سهل
مثل خودت
مثل آغوشت
مرا در خود فرو مي برد
چشم هايم كه به زحمت گشوده مي شوند
باز تويي
عطرت
شالت
حضورت
لبخندت
كه در همه جا پيچيده اند
در هوا
درتاروپود
در افكار هر لحظه ام
و شوقت
كه زيباترين كودكانه گي
و
بالغ ترين حس زندگيست
|