|
گردآوری : ایرج عمرانی
مهر
1378
شموئل یوسف اگنون به سال 1888 در بورساکس گالیسیا در لهستان
متولد شد. اولین نوشته او در هجده سالگی منتشر شد و در بیست سالگی جلای وطن کرده و
به اورشلیم مهاجرت نمود و ساکن آن دیار شد. در اورشلیم در اثر حریقی که در محل
سکونت او رخ داد بسیاری از نوشته هایش از بین رفتند. از آثار او که از برجسته ترین
آنها به شمار می آیند می توان "سایبان عروس" در 1930 "مهمان شب" در 1940 و "تنها
دیروز" را نام برد. اگنون در سال های 1935-1950-1958 و 1951 جوایز ادبی ویژه ای را
نصیب خود نمود و سرانجام در سال 1966 جایزه ادبی نوبل رابه مناسبت نشر کتاب "ایدو
وانیام" دریافت کرد.
بیش از یک نسل "شموئل یوسف اگنون " نویسنده ای مشهور و افسانه ای بود. او در هفتاد
سالگی هم قدرت خلاقه خود را در نوشتن داستان های نود حفظ نمود. برای عبری زبانان- انتشار هر اثر جدیدی از اگنون باعث خوشحالی ، شگفتی و تحسین
فراوان می شد و به این امید که برای نزدیک تر شدن به مختصر درکی از شخصیت معنایی او
کلیدی به دست آید، هر سطر از نوشته های او مورد بحث قرار میگیرد. شخصیت اگنون ممتاز
و استثنایی است. علی رغم شهرت بی اندازه ای که آثار فراوانش برای او کسب کرده اند،
نه سبک جدیدی خلق کرده است نه به تقلید روی آورده است. نوشته هایش با آن که به سبک
میشنا و میدراش است دارای خصوصیات کاملاً منحصر به خود وی می باشد. به دلیل آن که
ترجمه اصیل نوشته های او خارج از دایره زبان های رایج شناخته شده است، آثار منتشر
شده زیادی از او در دسترس نیست، چون آثار او کار ساده ای نیست و به دانستن زبان و
علم عبری نیاز است.
شکل نوشته های "اگنون" در درجه اول ناشی از سبک اوست . این نوشته ها همه واضح و
قابل درک اند و در عین حال دارای ریشه های عمیق از سنت های ادبی عبری و پراشاره و
کنایه آمیز است.
هنگامی که خواندن یکی از نوشته های او را شروع می کنیم حس می کنیم که نوشته ای
بسیار ساده است اما به زودی با اشاره ها و کنایاتش مواجه می شویم که از آشنایی کامل
نویسنده با تمامی ادبیات وسیع عبری سرچشمه می گیرد.
در نوشته های " اگنون " لغات عبری با تعابیر و معانی گوناگون چنان استادانه و با
مهارت به کار رفته که مقابله دقیق آن لغات و عبارات نشان می دهد که یک لغت یا عبارت
در موارد مختلف دارای مفاهیم گوناگون است و این جایگزینی به نحو دلپذیری بیان
گردیده است .
خواننده ای که بینش عمیق تری داشته باشد، ضمن خواندن نوشته های اوبه تدریج متوجه
مفهوم اضطراب آمیز و عمق یافتن داستانی می شود که رنگی کاملاً جدا دارد و همین
کیفیت است که چنین حالت سهل و ممتنع و غیر قابل تقلید به آثار او می دهد. بسیاری از
آثار "یوسف اگنون" از خاطرات دوران کودکیش در سرزمین گالیسیا (جنوب شرقی لهستان
کنونی) سرچشمه می گیرد.
عمق زندگی یهودیان اروپای شرقی با هم میراث های گرانبهای فولکلوریک و سنن مذهبی-
گرمی روابط انسانی در زندگی روزمره – پرهیزگاری وسادگی و علاقه عمیق آنها به آموختن
در اکثر نوشته های او به چشم می خورد. داستان های او سرشار از تحسین و افسوس خوردن
بر دنیای گذشته است . هر چند که این احساس به هیچ وجه به نوشته های او حالت کهنگی و
غرابت نمیدهد. تعداد دیگری از داستانهای او ، علی رغم زندگی اولین مهاجران یهودی در
دهه اول قرن بیستم (که این مهاجرت انحطاط حیاتی یهودیان اروپا را به خاطر خرابی های
ناشی از جنگ اول جهانی به دنبال داشت)، از حقیقت گرایی چشمگیری برخوردار است.
| 
